THOUSANDS OF FREE BLOGGER TEMPLATES

Monday, May 3, 2010

Επεσατε Θύματα,

Όταν δημιούργησα αυτό το blog σκοπός μου ήταν να φτιάξω ένα ιστιολόγιο αφιερωμένο στην ποίηση, στην λογοτεχνία και γενικότερα ένα χώρο να εκφράζω τις καλλιτεχνικές μου ανησυχίες. Ήμουν αποφασισμένος να καταπιέσω τον πολιτικό ων μέσα μου και για μια στιγμή πίστεψα πως μπορώ να ξεχωρίσω την τέχνη από τα κοινά.
Μέτα ήρθε οι πρωτομαγιά του 2010, ξύπνησα και κατέβηκα στην πορεία όπως κάνω κάθε χρόνο από τα 13 μου. Διαδήλωσα, φώναξα συνθήματα, έφτασα στον μνημείο των απεργών καπνεργατών (πλέον εργοτάξιο ΜΈΤΡΟ), άφησα ένα λουλούδι και ένα δάκρυ εκεί που κάποτε εκείνοι είχαν χάσει τη Ζωή τους από τους τραμπούκους του Μεταξά, και τραγούδησα μαζί με όλο τον κόσμο το Επεσατε θύματα βουρκωμένος με το χέρι της καρδίας υψωμένο γροθιά. Έφερα στο νου μου τα λόγια της μάνας από τον επιτάφιο του Ρίτσου.

Μὲ τὰ ματάκια σου ἔβλεπα τῆς ζωῆς κάθε λουλούδι,
μὲ τὰ χειλάκια σου ἔλεγα τ᾿ αὐγερινὸ τραγούδι.

Μὲ τὰ χεράκια σου τὰ δυό, τὰ χιλιοχαϊδεμένα,
ὅλη τη γῆς ἀγκάλιαζα κι ὅλ᾿ εἴτανε γιὰ μένα

Θυμήθηκα πως δάκρυζα κάθε φορά που έφτανα στο σημείο που η μάνα έλεγε στον νεκρό γιο :
Σου πήρα το τουφέκι σου' κοιμήσου, εσύ, πουλί μου...
Έτσι ορκιζόταν να συνεχίσει τον αγώνα , και να μην το βάλει κάτω.

Περίμενα παραπάνω κόσμο να κατέβει, με όλα αυτά που γίνονται. Θα 'ναι που πέφτει Σάββατο , σκέφτηκα μέσα στην ανάγκη μου να βρω δικαιολογία. Έφυγε ο κόσμος από χθες, είπα.


Την άλλη μέρα ξύπνησα και επισκέφτηκα τον πατέρα μου. Στην τηλεόραση είχε έκτακτο δελτίο και έκατσα να παρακολουθήσω μιας και στο δικό μου σπίτι δεν έχω τηλεόραση γατί εκνευρίζομαι! Ήταν η ανακοίνωση για τα νέα μέτρα. Εκνευρίστηκα ! Τότε μου ήρθαν τα λόγια από ένα άλλο ποίημα στο μυαλό.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν΄αγωνίζεσαι για την ειρήνη και
για το δίκαιο.
Θα βγείς στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα
ματώσουν απ΄τις φωνές
το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες - μα ούτε βήμα πίσω.
Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων
Κάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζει την αδικία.


Δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία. Ότι και να είσαι , όποιος και να είσαι , ας έχεις μικρά παιδιά, δουλειές , ας είναι μοναδική ευκαιρία να πας στην εξοχή έπρεπε να ήσουν εκεί. Με τους εργάτες και τους συνταξιούχους, με τους φοιτητές και τους μαθητές, με ανθρώπους που περνάνε τα ίδια με σένα και χειρότερα, που έχετε κοινά συμφέροντα και διεκδικήσεις .Αν Θες να λέγεσαι άνθρωπος.
Καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η τέχνη είναι τόσο γερά δεμένη με τα κοινά που ακόμα και ο χειρότερος αστός δεν θα κατάφερνε να τα ξεχωρίσει. Όπως λέει και o Vladimir Mayakovsky «Η τέχνη δεν πρέπει να αντανακλά σαν τον καθρέφτη, μα σαν φακός να μεγενθύνει» .

Είμαι πραγματικά πολύ περήφανος που το εναρκτήριο άρθρο του ιστιολογίου μου είχε αυτό το θέμα. Η αλήθεια είναι πως αυτό το blog θα είναι ακριβώς αυτό που υπόσχεται. Τα λόγια της Αγρύπνιας.

Τέλος θα ήθελα να αφιερώσω αυτό σε όλους τους νεκρούς του Μάη σε όλο τον κόσμο.

Αιώνια η μνήμη σε σας, αδελφοί
Στον τίμιο που πέσατε Αγώνα...






5 comments:

Unknown said...
This comment has been removed by the author.
Unknown said...

VS, μπράβο σου για το νέο blog. Μ' αρέσει που έκανα "ποδαρικό" σε ένα τέτοιο ιστολόγιο... Δεν θα μπορούσε να είχε ξεκινήσει με καλύτερη αφορμή, αλλά ούτε και με πιο εμφανή αιτία. Όσο γι αυτούς που ανέφερες, αυτούς που δε νοιάστηκαν να κατέβουν στην πρωτομαγιάτικη απεργία, είναι τουλάχιστον θετικό το γεγονός ότι ήταν λιγότεροι από τις προηγούμενες χρονιές, απ' όσο μπορώ να ξέρω τουλαχιστον. Έπρεπε οι διαδηλωτές να είναι περισσότεροι, έπρεπε να είναι όλοι εκεί φυσικά ναι. Αλλά σ' αυτό το σημείο ο ποιητής λέει, δίνοντάς μας ελπίδα για το δρόμο της κοινωνικής εξέλιξης:
" Ο χρόνος είναι κάτι απίθανα μακρύ
Υπήρξαν χρόνοι, πάει καιρός, σαν μυθικοί
Με φλογισμένα χείλη πιες γονατιστός
Απ' το ποτάμι που το λένε γεγονός
Ειν' ο καιρός, που όλος βομβίζει σε τηλέγραφου χορδή;
Ειν' η καρδιά με την αλήθεια, οι δυο μαζί"...
Η αλήθεια μας σπρώχνει προς τα μπρος. Φτάνει ν' αποχτήσουμε την καρδιά να το αντέξουμε...

Anonymous said...

Kali arxh! perimenoume ki alla...

Unknown said...

Η ποίηση πρέπει να 'ναι
ενας οδηγός μάχης κι ευτυχίας
ένα όπλο στα χέρια του λαϊκού αγωνιστή
μια σημαία στα χέρια της ελευθερίας...

raf-eaak said...

αν και άργησα σου λέω τώρα καλή αρχή...αν και ξέρω οτι θα τα καταφέρεις!!!!!!!!